ŞAŞIRDIK MI KARAKAYA ŞAŞIRMADIK DEĞİL Mİ

Kırklar dağı Şekersu (Büyükyayla) yaylasında zirvede zaman içinde yapılan ahşap mescit yanmış. Daha doğrusu bu mevsimde yakılmış ama kazara amma bilinçli. Çok fark etmez nasıl olduğu. Her iki şekilde de suç vardır.

Keza adı üstünde Kırklar dağı (Karakaya) yörede bin bir efsane aynı çember içinde anlatılan ve artık kırklar mescidi olarak nam bulmuştur. Geçmişten günümüze ün yapan müstesna ve erişimi zor mekan sanırım birilerinin iştahını kabartmaktadır. Kimi turizm, kimi din ticareti noktasında hülyalar içindedir.
Peki şaşırdık mı? Şahsen hiç mi hiç şaşırmadım ve duam odur ki bu kadar ile bu hırs ve ego tamamlansın.
Tarafsız, dosdoğru gereken yapılırsa belki başka enteresanlıklar ve kazalar yaşatılmaz, yaşanmaz.
Kırklar dağının bir çok efsanesi vardır. Ve bu gün yapılan kolay ulaşımla vardığı üne dün kavuşmamış. Ulaşımın en zor noktasında dahi üstün bir ün ve kıymete sahip idi.
Onca efsane, hikaye ateşsiz duman üretmemiştir. İlla bir zerre kıvılcım sebep olmuştur ve o hikayeler ortaya çıkmıştır.
Yalçın kayalardan yukarı çıkılan sarp kayalar arasından değil üzerinden beli belirsiz bir patikadan çıkılıp halis niyet ile ibadet edilirdi. O yıllar o tehlikeye cesaret edenler ve ettiren sebepler boş olmasa gerek.
Durum bu denli zor iken bu değer var idiyse vardır bir hikmeti demek gerekir. Demekle kalmayıp içten içe öyle düşünmeli.
Her şeyin bir sebebi hikmeti vardır. Mutlak Allah her an ve zamandan haberdardır. Bizim düşüncelerimize izin vermesi bize verilen cüz-i irade noktasında bizleri sınav etmesidir. Yoksa engel olunacak ise mutlak Allah engel olur. Lakin bizleri sınav ederken başka bir güzelliğe yarınlar gebedir. O her şeye muktedirdir.
Yaz kış burun buruna olduğumuz kırklar dağı yazları yanak yanağa, kışları göz göze olduk, olmaktayız adeta. Her namaz vakti evimiz dışında arazide namaz vakitlerinde hep kırklar dağını arar gözümüz. Adeta kıble namemiz.
Hava durumunu oradan okuruz doğanın. Simsiyah olur hava bozacağı zaman. Ya o bembeyaz kar bulutlarını yüklendiği zaman apayrıdır izlenmesi. Pek hoyrat eser rüzgarları.
Taze bir anekdot eklemeden geçmek istemedim. 2025 Temmuz ayında bu yıl içinde. Mağlakambos yaylası Camii yanmıştı. Hepimiz üzülmüştük ve doksan beş yaşlarında akrabam olan bir dedemiz ile konuştuk o günler mevzuyu. İçten içe üzülmüştü. Gözleri pek derine gitmişti. Ben yapacağı yorumu beklerken izledim. Sağlığı ve aklı melekeleri gayet güçlü hafız bir hafıza ile süslenmiş. Hiçbir sorun henüz yaşamamış bir dimağ.
İçini çekti ve yahu o cami neden yandı diye sorgularken derin düşünce ile şu cümleleri sarfetti " O cami Karakaya ya bakar ve onlar, o kırklar oradan o camiye gece gelip namaz kılarlar. O sıradan bir cami değil". O zaman hatırladım hayal meyal geçmiş düşmüştü dimağıma, çocukluğumda anlatılırdı, sorgulamıştım o dağdan diğer bir dağa nasıl gittiler, at, uçak, uçarak nasıl gittiler diye düşünürdüm. Oradan Mağlakambos camisine gidip namaz kılarlarmış ve o durumu o zamanlar bilenler görenler olmuştu. O günden sonra cami daha ihtimamla saklanmış, daha önemsenmişti. Hatta yaylada iki üç köy yayla yapar ve sahiplenme yarışı olurdu hep.
Şimdi ise 25 Kasım 2025 aradan dört ay geçmiş ve terimi caiz ise kışın ortası. Oralarda kar fırtına olması gerekirken. Günlük güneşlik günler yaşanıyor. Muhyiddin İbnü'l-Arabî'nin 2025 için bize ulaşan bilgilerde yangınlar anlatılmakta. Bu yangınları bizler ormanlarda, yağmurları sellerde ararken oysa gönüllerde olduğunun farkında değiliz belki de. Öyle bir hale gelmişiz ki Gönüller tatile çıkmış, hırsa kapılmış, ben sevdası peşinde koşmakta. O yangınlar belki de halis insanların gönüllerinde ve gözlerinde sessiz sedasız harlanmakta. Densiz hal, hareket ve tavırlarımızdan.
Temennim odur ki vatanımın değerlerine göz dikenlerin gözü ve Vatanımın kıymetlilerine eli uzananın eli, kem düşünenlerin dimağı tükensin inşallah.
Selam, Saygı ve sevgilerimle....